Jerzy Giedroyc nie żyje
W nocy z 14 na 15 września br. zmarł w klinice w Maisons-Laffitte pod Paryżem Jerzy Giedroyc. Był założycielem, redaktorem i wydawcą legendarnej paryskiej Kultury, miesięcznika kulturalno-politycznego, wychodzącego nieprzerwanie przez cały okres powojenny. Był politykiem i publicystą, twórcą i dyrektorem jednej z najbardziej zasłużonych polskich instytucji kulturalnych i wydawniczych na emigracji – Instytutu Literackiego. Giedroyc i Grudziński – Maisons-Laffitte 1987 Jerzy Giedroyc urodził się 27 lipca 1906 roku w Mińsku Litewskim. W czasie wojny polsko-bolszewickiej 1920 roku pełnił służbę w Dowództwie Okręgu Generalnego w Wilnie. Studiował prawo i historię na Uniwersytecie Warszawskim. Już podczas studiów zaangażował się w działalność społeczną i publicystyczną. Po wybuchu II wojny światowej wyjechał do Rumunii. Brał udział w przygotowaniu ucieczki marszałka Rydza-Śmigłego z internowania. Był żołnierzem Samodzielnej Brygady Strzelców Karpackich, uczestniczył w kampanii libijskiej i walkach w Tobruku. W marcu 1946 r. wraz z Józefem Czapskim, Gustawem Herlingiem-Grudzińskim oraz Zofią i Zygmuntem Hertzami założył w Rzymie Instytut Literacki. W lipcu 1947 r. wydali oni pierwszy numer Kultury. Jesienią tego samego roku Giedroyc przeniósł Instytut Literacki pod Paryż, do Maisons-Laffitte, gdzie do dziś mieści się siedziba Instytutu, a także Kultury. W okresie PRL Maisons-Laffitte pełniło funkcję nieoficjalnej ambasady niepodległej Polski. Współpracowali z tym ośrodkiem wybitni polscy publicyści i pisarze emigracyjni m.in. Józef Czapski, Gustaw Herling-Grudziński, Juliusz Mieroszewski, Jerzy Stempowski, Konstanty A. Jeleński, Czesław Miłosz, Witold Gombrowicz,. Publikacje Kultury odegrały fundamentalną rolę w kształtowaniu polskiej niepodległościowej myśli politycznej. Biuletyn Informacyjny „Polonia Włoska” numer 2-3/2000
